8.000 postos de traballo destruídos. 200 empresas desapareceron. Un dos tres estaleiros xa pechou e outro fica sen actividade. Eis o resultado do continuado abandono do sector naval por parte dos gobernos español e galego. Esta situación ameaza un sector que representa o 30% da riqueza da comarca e que chegou a atinxir 30.000 empregos, … Seguir lendo Defendamos o naval
A ofensiva do capital contra as clases populares para saldar a crise sistémica ao favor deste non ten límites. Iniciouse co retallamento de dereitos laborais fundamentais, co empobrecemento de salarios e pensións. A seguir, unha suba de impostos abusiva incrementando a presión fiscal sobre as rendas do traballo e ao tempo amnistiando a fraude dos ricos. Despois, a demolición do Estado do Benestar, con recortes brutais en servizos públicos esenciais como sanidade ou ensino.
Desta volta esa ofensiva bota man dun vello recurso, a privatización. Na folla de ruta da política neoliberal do goberno Rajoy, figura a privatización do transporte ferroviario ou o cobro polo tránsito nas autovías. A peaxe das autoestradas tamén subirá.Fíxase así mesmo o incremento das taxas municipais nos concellos e un novo aumento do prezo da luz e do gas.
Hoxe primeiro de maio é unha data para a reivindicación. Non por liturxia. Non por costume. Hoxe temos motivos e razóns abondo para nos mobilizar co gallo do Día do Internacionalismo Proletario.
Ás contrareformas laborais e das pensións o goberno central do PP suma -cada día- novos recortes. E o executivo español inda ameaza con máis golpes contra as clases populares. Cada venres un nova puñada aos dereitos sociais e aos servizos públicos, como xa advertiu esta fin de semana o propio Rajoy.
Pasaron case cinco anos do inicio da vixente crise sistémica. A burbulla da especulación financeira, nomeadamente hipotecaria, foi un dos seus principais desencadeantes. Porén, o que levamos de crise amosounos que esta é estrutural, sistémica.
O capitalismo, na súa fase da globalización imperialista, entrou da man do neoliberalismo nun proceso de colapso a nivel internacional. A reacción da clase dominante, da oligarquía empresarial e do capital, ten sido aproveitar precisamente este marco de crise para resolvela no seu favor en prexuízo da maioría social.
O éxito da folga xeral do pasado 29 de marzo é indiscutíbel. O paro laboral e produtivo rexistrado durante a xornada na meirande parte dos sectores -e nomeadamente no ámbito industrial- foi masivo, como masivas foron as mobilizacións convocadas polo sindicalismo nacionalista e de clase.
Máis de 200.000 traballadoras e traballadores manifestáronse ese día coa CIG. Este dato encerra unha especial relevancia, non só por demostrar a capacidade mobilizadora do movemento nacionalista galego, senón sobre todo polo valor cualitativo. Mentres UGT e CCOO convocaron a folga xeral co obxectivo de sentar a negociar ao goberno Rajoy, a CIG fíxoo para esixir a retirada completa da última contrarreforma laboral. Esa diferenza e o nulo compromiso das centrais españolas por manter a loita no tempo, motivaron que o sindicalismo nacionalista convocase mobilizacións propias. Foi, máis unha vez, o entreguismo sindical de CCOO e UGT o que impediu a unidade de acción, non ningún afán isolacionista da CIG como inxustamente acusaron os media.
A Asemblea Comarcal de Galiza Nova de Vigo, vimos de tirar do prelo un novo número do noso voceiro (Agora!), desta vez un especial concentrado na Folga Xeral de mañá. Aquí o tendes para poder visualizalo ou descargalo en PDF: http://v.calameo.com/2.3/cviewer.swf?bkcode=000005984486e0dd88736&langid=es Seguir lendo Número especial do “AGORA!” para a Folga Xeral
As políticas neoliberais non só desataron a actual crise sistémica do capitalismo, senón que teimar nelas nos conduce a un pozo sen fondo. A restrición do crédito da banca, que prefire dedicar os fondos públicos do seu rescate para lucrarse especulando coa débeda pública, afoga o tecido produtivo, hoxe ao bordo do colapso. As inxustas subas de IVE ou IRPF, combinadas coa redución dos salarios –públicos e privados– e das pensións, afondan no empobrecemento das clases populares e farán retroceder –aínda máis– o consumo.
É a espiral destrutiva que baixo dirección da clase dominante –a banca e a grande oligarquía empresarial–, a través dos seus gobernos e coa complicidade dalgúns actores sociais –sindicalismo pactista–, vai camiño de condenar unha parte moi importante do pobo á completa exclusión social.
As previsións macroeconómicas do goberno do PP confirmaron a semana pasada o que xa sabíamos. A política de recortes e empobrecemento dos salarios e pensións resultará en milleiros de postos de traballo destruídos.
O propio Rajoy asume indolente que as medidas antisociais do seu goberno sumarán como mínimo 600.000 paradas/os máis, colocándonos ás portas dos 6 millóns a nivel de Estado.
Onte foi 3 de marzo. Hai 36 anos a policía española, daquela baixo o franquismo, asasinou a sangue fría a cinco traballadores en Vitoria-Gasteiz, no marco dunha cruel e violenta represión a unha folga xusta. Aquela decisión tivo responsábeis. Os ‘asasinos da razón’ teñen nomes e apelidos, por máis que as interesadas axiografías recentes pretendan … Seguir lendo Onte, 3 de marzo.
As rúas de Vigo, como outros moitos lugares de Galiza e do Estado, levan moitos meses sendo un fervedoiro. A cidade olívica ruxiu con importantes, e nalgún caso masivas, mobilizacións en contra dos efectos sociais da crise do capitalismo neoliberal.
As exitosas folgas xerais do 29 de setembro de 2010 e do 27 de xaneiro en 2011, as sucesivas manifestacións e actos de protesta en defensa dos sectores produtivos da comarca –naval, automoción…– e contra o desemprego, ou as mobilizacións do pasado domingo –nas que se clamou pola folga xeral– constatan o clima de combatividade social que latexa entre a xente, farta de tanto saqueo.
CONTRADISCURSO [★] Xabier P. Igrexas 