Unha das facetas máis perversas do argumentario que xustifica a subordinación do proxecto de transformación de Galiza, para o facer confluír dentro da nova transición española e a súa reforma disfrazada de ruptura, é que o que cómpre atender agora son as cuestións sociais, as cousas de comer. Esa tese reduce, por pasiva, o reclamo de soberanía nacional (e popular) para Galiza a unha afirmación meramente ideolóxica, de principios.
A CIG, coa colaboración da Fundación Moncho Reboiras, ven de presentar un video-documental no que repasa o actual proceso de reorganización do capitalismo, baixo a coartada da “crise” económica. Aborda tamén as nefastas consecuencias que está a ter para a clase traballadora en todo o mundo e as alternativas posíbeis, que pasan por un modelo … Seguir lendo A crise, o sistema, a soberanía. Si existen alternativas!
“(…) a xestión de competencias delegadas pola soberanía española non é ningún xeito de autodeterminarse”
Un 6 de decembro máis asistimos ao enxalzamento do texto constitucional co que se legalizou de facto a ditadura franquista, converténdoa nunha democracia formal homologábel ás do resto da Europa occidental. Non foi ningún acto de xenerosidade, nin de repentina conversión aos valores democráticos. A constitución española foi -e segue a ser- un instrumento ao servizo da oligarquía capitalista española que precisaba a súa inserción plena no mercado europeo. O vixente texto constitucional, erixido en palabra sacra e inmutábel polo españolismo (tanto na súa variante neoliberal como na socialdemócrata), non contén ningún motivo de celebración, alén da superación formal dun réxime protofascista como foi o franquismo. Mais, algunha vez debemos superar a conservadora matraca do menos malo.
Esta constitución ten como un dos seus principais axiomas a negación da diversidade nacional do Estado, proclamando a indivisíbel unidade dunha entidade política (o Estado español) que non foi resultado senón dun continuado e artificioso proceso histórico de imposición e de asimilación centralista. Seguir lendo “Como celebrar a Constitución que nos nega?”
A sentenza do Tribunal Constitucional contra o Estatut tivo un dobre efecto inmediato. En primeiro lugar, como é obvio, afondou na aldraxe que xa previamente cometera o Congreso dos Deputados contra un texto aprobado daquela por unha amplísima maioría do Parlament, limitando dun xeito evidente o marco de autogoberno que, curiosamente, xa se está aplicar en Cataluña. Por outra banda, a resolución do TC desbloqueou de facto tamén reformas estatutarias pausadas como a galega.
As conclusións evidentes de todo este proceso é que o deseño dun estado plural, que se alicerce no recoñecemento xurídico da súa plurinacionalidade, pluriculturalidade e plurilingüismo, vai esixir tamén cambios de calado lexislativo. Máxime nun Estado que, desde unha interesada falsa separación de poderes, coloca unha instancia xudicial como o TC a xeito de 4ª cámara lexislativa, por riba dos parlamentos autonómicos, Congreso e Senado.
A proximidade do inicio do curso político volveu poñer en primeira plana a posíbel reforma do Estatuto de Autonomía do noso país.
O Partido Popular xa se apresurou por boca de Mariano Rajoy (utilizando de xeito partidista a Radio Galega) a tentar botar terra sobre o debate, a golpe da afirmación demagóxica e desnortada de que a reforma estatutaria non é unha prioridade. Feijóo, obediente coma sempre ás instrucións da súa matriz española, fixo o propio dicindo que compre agardar á resolución xudicial do Estatut catalán, e adiantando a súa oposición frontal a que no hipotético novo estatuto se recolla o carácter nacional de Galiza. Nada sorpresivo, pois.
Cando a crise sistémica inda non chegou ao seu cénit e segue a apertar forte contra das clases traballadoras do noso país, a decisión de vencellar a cuestión nacional e identitaria, mediante a defensa do noso dereito a vivir na nosa lingua, e a cuestión social, reivindicando o traballo digno, non pode ser máis atinada … Seguir lendo 25 de xullo, a oportunidade de reaxer.
Somos un país simpático. Só así se pode entender un feito tan relevante como o do traspaso de competencias do Estado a Galiza, en materias tan importantes como a xestión de museos, bibliotecas, arquivos, becas ao estudo, o saldo da débeda de superficie, a inspección de traballo e instalacións patrimoniais, teña pasado aparentemente desapercibido. Esas … Seguir lendo Máis soberanía.
Un 6 de decembro máis a pompa españolista emprega toda a súa artillería, dende o institucional-protocolario até o ámbito metasimbólico, disque para celebrar a aprobación da Constitución Española de 1978. Un texto, o da “constitución colonial“, como ben se definira por un amplo sector do nacionalismo galego na época na que xermolou a carta magna, … Seguir lendo ¡Galiza ceive, poder popular!
Fronte as explicacións metafísicas ou filosóficas, arredor da necesidade de máis autogoverno para o noso páis, é fundamental que o nacionalismo argumente con meridiana claridade, na linguaxe común, exemplificando na realidade cotiá que viven as galegas e os galegos. Deixovos aquí a resposta de Anxo Quintana, vía Quin TV. Poderase dicer de mil maneiras distintas … Seguir lendo Para qué serve o autogoverno?
CONTRADISCURSO [★] Xabier P. Igrexas 