Denunciouno Carlos Callón no seu blogue. A Delegación da Xunta de Galiza en Madrid non atende no noso idioma, malia que lle sexa pedido pola persoa atendida. Hai uns minutos chamei persoalmente ao ao 91 595 42 00 e puiden comprobar que efectivamente non se ofrece atención no noso idioma. Ao requerirlla a quen me … Seguir lendo Reclámalle á Xunta que na Casa de Galiza en Madrid atendan en galego!
Restan apenas dous días, até o 31, para que participedes no cuestionario que a xeito de enquisa elaborei para pulsar a vosa opinión a respecto do debate suscitado polo Informe IGEA. A que agardades? Participa na enquisa . P.S.: No caso de que o número de participantes no inquérito non chegase a 100 probabelmente o … Seguir lendo Últimas 48h para participar na enquisa encol do debate lingüístico.
Culpabilizar ao nacionalismo galego da situación do noso idioma é tanto como acusar ao movemento anti-apartheid da discriminación racial que combatía.
Conforme o debate/polémica encol da necesidade (ou non) de reformulación do discurso que ha de soster o movemento de defensa da lingua xurdido ao abeiro do Informe IGEA, máis ás claras vai quedando o que realmente subxace tras del. Baixo esa aparente pretensión de remozar e anovar o discurso en defensa do galego agroman cada vez con maior claridade posicións que teñen intencións ben diferentes. Disto xa falei nun recente artigo, ao denunciar a intención oculta de aproveitar este debate sobre o xeito no que actuarmos para modificar os obxectivos da nosa actuación.
Mais hai algunhas intervencións públicas que resultan tremendamente preocupantes por presentar “argumentacións” certamente inaceptábeis. Unha das que maior indignación me provocou é da autoría de XOsse Dorrío, que nun comentario no grupo de Facebook “Debate sobre un novo discurso lingüístico” -impulsado por Filipe Diez-, que é un dos puntos da Rede onde se está a concentrar o intercambio de pareceres que algúns queren elevar á categoría de debate, deitou a barbaridade que vos presento a seguir: Seguir lendo ““É o nacionalismo paleto o que afoga a lingua””
Culpabilizar ao nacionalismo galego da situación do noso idioma é tanto como acusar ao movemento anti-apartheid da discriminación racial que combatía.
Conforme o debate/polémica encol da necesidade (ou non) de reformulación do discurso que ha de soster o movemento de defensa da lingua xurdido ao abeiro do Informe IGEA, máis ás claras vai quedando o que realmente subxace tras del. Baixo esa aparente pretensión de remozar e anovar o discurso en defensa do galego agroman cada vez con maior claridade posicións que teñen intencións ben diferentes. Disto xa falei nun recente artigo, ao denunciar a intención oculta de aproveitar este debate sobre o xeito no que actuarmos para modificar os obxectivos da nosa actuación.
Mais hai algunhas intervencións públicas que resultan tremendamente preocupantes por presentar “argumentacións” certamente inaceptábeis. Unha das que maior indignación me provocou é da autoría de XOsse Dorrío, que nun comentario no grupo de Facebook “Debate sobre un novo discurso lingüístico” -impulsado por Filipe Diez-, que é un dos puntos da Rede onde se está a concentrar o intercambio de pareceres que algúns queren elevar á categoría de debate, deitou a barbaridade que vos presento a seguir: Seguir lendo “"É o nacionalismo paleto o que afoga a lingua"”
Imos acabar no paroxismo de culpabilizar da situación do idioma a quen o defende e non a quen bate contra del?
Estamos a asistir estas semanas a un intenso debate, sore a suposta necesidade (ou non) de definírmonos un novo discurso no proceso de defensa e promoción do galego. A polémica se por algo se está a caracterizar é por un exceso de ruído e se me permiten de palla, de materia insubstancial.
Esta discusión amósase como un claro exemplo da teimuda pretensión dos segmentos ideoloxicamente máis moderados de mudar a orientación estratéxica -mediante a rebaixa dos obxectivos e a renuncia, inda que sexa parcial, nos principios-, non a través do debate claro nin da confrontación argumental, senón propoñendo un remozado dos métodos, das formas, dos instrumentos. Esa presunta vía propositiva no eido do como é só un subterfuxio do vello oportunismo de sempre para alterar o que. Seguir lendo “Mudar o “como” para baleirar o “que”.”
Imos acabar no paroxismo de culpabilizar da situación do idioma a quen o defende e non a quen bate contra del?
Estamos a asistir estas semanas a un intenso debate, sore a suposta necesidade (ou non) de definírmonos un novo discurso no proceso de defensa e promoción do galego. A polémica se por algo se está a caracterizar é por un exceso de ruído e se me permiten de palla, de materia insubstancial.
Esta discusión amósase como un claro exemplo da teimuda pretensión dos segmentos ideoloxicamente máis moderados de mudar a orientación estratéxica -mediante a rebaixa dos obxectivos e a renuncia, inda que sexa parcial, nos principios-, non a través do debate claro nin da confrontación argumental, senón propoñendo un remozado dos métodos, das formas, dos instrumentos. Esa presunta vía propositiva no eido do como é só un subterfuxio do vello oportunismo de sempre para alterar o que. Seguir lendo “Mudar o "como" para baleirar o "que".”
Estas semanas un brillante artigo do compañeiro Carlos Callón en Galicia Hoxe serviu para dar inicio a un litixio dialéctico a conto do estado de saúde do noso idioma. Desta volta o debate non versaba sobre o retroceso no seu uso social, senón sobre o empobrecemento lingüístico do código.
Vaia por diante que non son filólogo, e que polo tanto véxome obrigado a envolver na prudencia debida as miñas afirmacións e xuízos. Porén, non hai ciencia, tampouco a filolóxica, que non poida ser abordábel por non-especialistas aplicando o mínimo de intelixencia e de sentido común que se lle presupón a calquera.
