
Non pretendo acrecentar as análises que se teñen feito arredor do desenvolvemento e resultado da XIII Asemblea Nacional do BNG. Hai valoracións abondo, coas que en moitos casos teño unha ampla concordancia e que abordan este proceso asemblear con rigorosidade e profundidade analítica, fuxindo do simplismo co que en moitos casos, de xeito interesado, afrontaron esta cuestión as e os benególogos desde os mass media. Pouco cabería engadir ao editorial do Terra e Tempo do pasado día 31 de xaneiro, ou aos apontamentos feitos polo camarada Duarte Correa e por Rodri Suarez. Tres textos, na miña opinión, de necesaria lectura.
O certo é que foi un proceso asemblear excepcional, por mor de que como nunca antes este desenvolveuse nun clima de confrontación exhibida con obscenidade perante os medios de comunicación de masas, que a agudizaron e dramatizaron até o paroxismo, tomando iso si partido a favor dunhas determinadas tendencias. É certo que non é a primeira vez que unha parte da organización pretende utilizar a amplificación interesada dos media para sobrerepresentar no escenario público posicións que non contaron, nin contan, co respaldo maioritario da base militante. Porén, si que se incorpora un factor novo, nomeadamente pola súa reiteración e crueza, en forma de chantaxe a respecto do risco de ruptura.
Seguir lendo “Unidade no propósito emancipador.”