Categoría: Estado

Publicado o

Unha marmota chamada España

Os resultados das eleccións xerais do pasado 26D confirmaron o que xa se sabía. O día da marmota no que semella estar instalada a política estatal, só visa que o statu quo fica intacto. O bipartidismo sistémico (PPSOE) lonxe de esfurricar, gañou alento, reforzando o seu papel para garantir que nada, absolutamente nada, se mova para alén do raquítico marco do posíbel, delimitado polos lindes xerais de toda democracia formal capitalista e pola inserción no euro, na UE e na OTAN.  Seguir lendo “Unha marmota chamada España”

Publicado o

Do 20D ao 26X e o statu quo español intacto

A repetición de eleccións xerais só beneficia ás forzas do statu quo a nivel estatal. Especialmente a un Partido Popular que terá unha inmerecida segunda oportunidade para, modificando lixeiramente a correlación de forzas a nivel parlamentar, optar a un segundo mandato no Goberno español. Catro meses de negociacións, de tirapuxas, de declaracións e de moito teatro. A política reducida a escenificación, como visa a proposta no último minuto dun pretendido Acordo de El Pardo, que nin desde a máis absoluta inxenuidade podería terse materializado.  Seguir lendo “Do 20D ao 26X e o statu quo español intacto”

Publicado o

Desbotado Rajoy, Sánchez pode logralo

A repetición das eleccións xerais é, a cada paso, unha hipótese máis remota. Os resultados do 20D xa permitían de feito desbotala, agás que mediase algunha excepcionalidade. Os motivos que dez días despois dos comicios me levaban a concluír, ou a intuír, que non haberá novas eleccións fican vixentes. Estas semanas limitáronse a confirmar os escenarios abertos.

Seguir lendo “Desbotado Rajoy, Sánchez pode logralo”

Publicado o

Si, é o discurso

Non é novo o desprezo cara ao discurso na análise política, nomeadamente á hora de debullar determinados comportamentos electorais. Ao fío dos resultados do pasado 20D, lense e escóitanse algunhas valoracións que teiman en insistir nesa chave, como unha manifestación máis do paternalismo co que se adoita infantilizar –consciente ou inconscientemente– o electorado.

Seguir lendo “Si, é o discurso”

Publicado o

Dez mil millóns

Bankia, a macroentidade resultante da fusión, e bancarización, de Caja Madrid e outras seis caixas de aforros vai ser rescatada. O FROB podería destinar até 10 mil millóns de euros, de diñeiro público, para apuntalar unha entidade privada que obtivo 309 millóns de euros de beneficios o pasado ano. Si, 10 mil millóns. A mesma cantidade na que o goberno Rajoy cifrou os bestiais recortes que está a piques de perpetrar contra a sanidade e o ensino públicos, no maior ataque da nosa historia contra o Estado do benestar. ‘Non hai cartos’ xustificaba hai unhas semanas o Presidente español. Habería que precisar; non hai cartos para os servizos públicos pero si para a banca privada. Non os hai para atender as necesidades da maioría, mais hainos a esgalla para apuntalar os gaños dos máis ricos.

Rodrigo Rato dimitiu como conselleiro delegado de Bankia. Mais a súa saída reportaralle unha zumenta indemnización de 1,2 millóns de euros. Será previsibelmente relevado por Jose Ignacio Goirigolzarri, ex-conselleiro delegado do BBVA. Este nomeamento podería ser unha pista importante de que o rescate do FROB é tan só un paso previo para unha maior concentración bancaria no Estado, a través dunha fusión ou absorción cun dos grandes xigantes financeiros.

Seguir lendo “Dez mil millóns”

Publicado o

CiU e o AVE para Galiza

As declaracións de diferentes representantes de CiU contra o investimento no AVE galego volven retratar a forza ‘nacionalista’-conservadora catalá. Apartemos da cuestión o entusiasmo ou rexeitamento que xera unha infraestrutura discutíbel coma o tren de alta velocidade. O tema é outro. A defensa dunha balanza impositiva máis favorábel aos intereses cataláns é unha aspiración lexítima. Facelo ademais cuestionando o proceso de recentralización política e económica do Estado é razoábel. Porén, cuestionar un investimento nun territorio coma Galiza co que o Estado acumula unha débeda histórica é irracional e inxusto. Cabe engadir ademais que Galiza tamén achega máis ás arcas centrais do estado -en impostos- do que recibe destas -en financiamento- como ten demostrado reiteradamente nas súas análises económicas Xosé Díaz Díaz.

Os líderes de CiU para reequilibrar os orzamentos xerais do Estado ao seu favor optaron por bater contra o investimento en Galiza presos da súas posicións políticas. Dificilmente poderían pedir a rebaixa do gasto militar demandando a retirada de tropas en misións imperialistas, xa que contan co seu apoio entusiasta. Tampouco podían reclamar unha reformulación da fiscalidade na liña contraria ao modelo neoliberal que partillan. Non falemos xa de pedir a supresión dos beneficios da igrexa católica, tendo en conta a pata democristiana da coalición catalá.

Seguir lendo “CiU e o AVE para Galiza”

Publicado o

Saqueo orzamentario

Os Presupostos Xerais do Estado (PXE), resultado da maioría absoluta do PP, son un articulado de máis e máis recortes. Os primeiros orzamentos da era Rajoy fundaméntanse na bestial precarización de servizos públicos esenciais, como o ensinoou
a sanidade.

Son o densenvolvemento daquela reforma constitucional express aprobada, sen referendo, por PSOE e PP. Son a aplicación concreta do Pacto de Estabilidade do Euro, que malia parecer invisíbel publicamente é a raiceira de todas e cada unha das medidas antisociais acordadas polo goberno español. O actual e o anterior.

Seguir lendo “Saqueo orzamentario”

Publicado o

Contrareforma constitucional.

A contrareforma constitucional perpetrada polo PPSOE, ou explicado doutro xeito, o golpe constitucional que a oligarquía financeira –fundamentalmente estranxeira– perpetrou a través dese bipartito, axúdanos a tirar algunhas conclusións que clarifican o escenario.

En primeiro lugar constata que o carácter sacro-santo do texto constitucional vixente, en base ao cal tanto PSOE coma PP sostiveron e sosteñen o carácter irreformábel da Constitución Española, pode entrar en suspensión sempre que sexa en beneficio das clases dominantes, do grande capital.

Seguir lendo “Contrareforma constitucional.”

Publicado o

As eleccións do 20-N e nós.

Se algo caracterizou a ZP foi a súa prodixiosa habilidade para o efectismo político. O final da súa etapa á fronte do goberno español non podía esquivar esa teima pola maxia dos xestos. Teremos adianto electoral, malia que fose negado e descartado polo propio presidente e o seu gabinete decenas de veces. As eleccións xerais serán o 20 de novembro, a data na que morreu Franco.

Con Rubalcaba nada é casual; a data escollida tampouco. Seica o PP de Rajoy non é bastante motivo para alentar o medo á dereita, no que parece que o PSOE confía as súas escasas posibilidades de vitoria, e decidiron resucitar a momia do ditador.

Seguir lendo “As eleccións do 20-N e nós.”