O exemplo de Bóveda.

O Día da Galiza Mártir é unha data senlleira, por servir de lembranza e público recoñecemento a insignes compatriotas que deron a súa vida polo seu pobo e polas liberdades máis esenciais. Alexandre Bóveda é, con toda certeza, unha das figuras centrais da nosa historia, polo seu importante axer na autoorganización política do pobo galego -que só se pode construír a partir da consciencia e o autorrecoñecemento de sermos nación- e tamén na análise científica da forzada e imposta dependencia económica á que o estado español condenaba -e segue a condenar- o noso país.

De absoluta actualidade e de obrigada mención están os seus traballos respecto das balanzas fiscais e da necesidade dunha facenda propia, nos que desenmascaraba a falacia infame de que somos un territorio probe e incapaz de valerse por si mesmo. Mito este último que resucitou indignamente Núñez Feijóo a conto da negociación do novo financiamento autonómico. En todo caso, estabamos e seguimos a achegar máis do que recibimos do presuntamente solidario e cohesionado Estado español.

A anestesia que teimudamente está a intentar inocular o españolismo, debe ser contrastada con exercicios de memoria que a esta altura se demostran ineludíbeis. Hoxe, cando un dos principais alicerces da nosa identidade colectiva, como é o noso idioma, se ve atacado impunemente por parte das novas marcas do imperialismo español de sempre, empaparnos en figuras como as de Bóveda, Castelao, Rosalía, ou Moncho Reboiras, é o mellor antídoto contra deste novo racismo lingüístico dos que se proclaman cinicamente bilingües.

Invocando e honrando a Bóveda estamos a dignificar o inxente axer militante, de compromiso co país e as súas clases populares, que ao longo da nosa historia protagonizaron milleiros de patriotas anónimos e anónimas. As e os mesmos cuxo traballo foi o antecedente necesario ao nacemento da fronte patriótica e de esquerdas que é o BNG, a constitución da central sindical nacionalista, CIG, e o agromar de infinidade de organizacións e movementos, que son os únicos instrumentos de autodefensa cos que contamos.

Toda homenaxe é pouca cando esta serve para relembrarnos cuestións capitais, coma as que se extraen do pensamento e das accións de persoeiros coma Bóveda. Poderán atreverse a prostituír as súas figuras, pero o seu exemplo é patrimonio do pobo galego, e segue a ter activos e actuantes depositarios.

___

Artigo publicado en Galicia-Hoxe o 18-08-2009.